خریت که شاخ و دم ندارد

یکم :

اینکه میگویند خر شاخ و دم ندارد از آن حرفهای گهربار است.

الاغی که در ازمنه ماضیه در سایه سحاب دیکتاتوری سردار تکریتی قادسیه حتی جرات عر و عر نداشته به یمن همین دموکراسی اهدایی غربی ، کفشش را حواله رئیس جمهوری میکند که به او هنر عر و عر را ارزانی داشته.

حالا ان به جهنم ،

اینکه میگویند خریت شاخ و دم ندارد واقعا از ان حرفهای گهربار است.

در همین تجریش خودمان احمار، مسابقه کفش پرانی برگذار کرده اند آنهم به چهره کی؟ اوبامای بدبخت!! همانی که قرار است همانند کلینتون بر چهره جنگ طلبی بوش خط بطلان بکشد و فقط رئیس جمهور امریکا باشد به جای رئیس جمهور جهان.

و حالا اگر او هم خری باشد همانند اینهاو زعمایشان لابد باید عکس العملش این باشد که : دهن این امت حمار را باید گائید بس که حمارند!!

فکرش را بکن چه حالی میکنند جماعت جهود از پرتاب کفش به چهره اوباما و ملک فهد و حسنی مبارک در تجریش ایران.

به جان خودم ان موساد اصلا لازم نیست پولی خرج کند برای ایجاد تفرقه در ملت حمار. اینها خودشان مشفول و مشعوفند از جفتک پرانی.

دویم:

این جملات ذیل در راستای ارسال کشتی جنگی جهت محافظت از کشتی هدایای مردم ایران به مردم غزه از وبلاگ ملا حسنی نیست. از روزنامه رسالت است:

کشتی اعزام شده نباید بدون اسکورت به سمت غزه می‌رفت، اکنون که رفته لازم است همان کشتی یا کشتی دیگری را با اسکورت قایق‌های توپدار و سریع‌السیر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران اعزام کنیم تا امنیت محموله را در مواجهه با اولا دزدان دریایی و ثانیا با رژیم اشغالگر قدس که مانعی برای امدادرسانی ایجاد می‌کنند، تامین نماییم.

کشتی اعزامی دوم همراه با 4 اسکورت در اطراف باید در مسیر آب‌های بین‌المللی حرکت کرده و در این مسیر هر مانعی را با استفاده از مشت آهنین سلاح‌های قایق‌های تندرو از سر راه بردارد.

نگارنده یقین دارم که ارتش رژیم صهیونیستی که بعد از 33 روز نتوانست حریف حزب‌الله لبنان شود و 21 روز است که تک‌تیراندازهای حماس گردان گردانش را در حومه خان‌یونس زمین گیر کرده‌اند اگر از عزم و اراده شهادت‌طلبانه سربازان امام زمان مستقر در قایق‌های تندرویی که کشتی حامل دارو و غذا را اسکورت می‌کنند آگاه شوند فرار را بر قرار ترجیح خواهند داد.

به فرض ممانعت، در نبردی جانانه با قایق‌های اسکورت ماموریت خود را در رساندن کشتی‌ به ساحل غزه به نحو احسن انجام می‌دهند و تا مرز شهادت می‌جنگند یا در این درگیری منطقه‌ای پیروز می شوند و یا به لقاءالله می‌پیوندند.